tel. +48 570 555 655

ul. Modrzewiowa 15, 85-631 Bydgoszcz

rejestracja@oftalmika.pl

Czcionka-+=

Wada wzroku – nadwzroczność

Nadwzroczność, nazywana również dalekowzrocznością, polega na ogniskowaniu się promieni świetlnych za siatkówką, co może prowadzić do zaburzeń widzenia. Skala zaburzeń zależna jest od wieku i zdolności akomodacyjnych pacjenta, czyli zdolności dostosowywania się układu optycznego oka do widzenia przedmiotów w różnych odległościach. Nadwzroczność występuje u około połowy populacji i wbrew pozorom nie jest typowa tylko dla osób starszych – u ludzi młodych często pozostaje niewykryta (nadwzroczność ukryta), co związane jest z jej kompensacją poprzez akomodację. Za nadwzroczność odpowiada zazwyczaj zmniejszona długość osiowa gałki ocznej lub zmniejszona moc (krzywizna) elementów układu optycznego oka. Pacjenci z nadwzrocznością najczęściej dobrze widzą przedmioty odległe, natomiast mniej wyraźnie przedmioty znajdujące się blisko. W zależności od wielkości wady wzroku, wieku i akomodacji pacjenci mogą zgłaszać różne symptomy, jak bóle głowy i oczu oraz zmęczenie. Wraz z wiekiem i utratą zdolności akomodacyjnych pogorszeniu ulega zarówno widzenie z odległości bliskich, jak i dalekich.

 

 

Przyczyny i rodzaje nadwzroczności

 

W zależności od przyczyn powstania wady wzroku wyróżnia się nadwzroczność:

  • osiową – zmniejszenie długości gałki ocznej,
  • refrakcyjną – zmniejszenie krzywizny (mocy) elementów układu optycznego gałki ocznej, tj. rogówki i/lub soczewki wewnątrzgałkowej.

Ze względu na wielkość wady wyróżniamy nadwzroczność:

  • niską – do +2,5 D,
  • umiarkowaną – pomiędzy +2,5 D do +6,0 D,
  • wysoką – powyżej +6,0 D.

 

Przez wiele lat nadwzroczność może nie dawać żadnych objawów, a pacjenci często nie są świadomi występowania u nich tej wady wzroku, co zauważalne jest u pacjentów ogromną sprawnością akomodacji, szczególnie u dzieci i młodzieży.

Dalekowzroczność a prezbiopia

 

Prezbiopia, czyli starczowzroczność, powoduje pogorszenie widzenia w odległościach bliskich i pośrednich i zazwyczaj dotyczy osób około 40. roku życia oraz starszych. Pierwsze objawy prezbiopii to trudność w czytaniu drobnego druku, szczególnie w warunkach słabego oświetlenia, co pacjent próbuje skompensować poprzez wyciąganie ręki z tekstem na dalszą odległość. Za pojawienie się prezbiopii odpowiadają naturalne procesy starzenia zachodzące w soczewce wewnątrzgałkowej, która traci swoją elastyczność, a w konsekwencji mięśnie zmieniające jej kształt i umożliwiające proces akomodacji są zbyt słabe.

 

W związku z powyższym prezbiopia związana jest ze zmniejszeniem zdolności akomodacyjnych oka, natomiast w przypadku nadwzroczności problemy z widzeniem z odległości bliskich wynikają ze zmniejszonej długości gałki ocznej lub zmniejszonej mocy układu optycznego.

 

Nadwzroczność w dzieciństwie

Nadwzroczność jest jedną z najczęściej występujących wad wzroku we wczesnym dzieciństwie – u 80% dzieci do około 3. roku życia stwierdza się występowanie nadwzroczności fizjologicznej. Jest to zjawisko naturalne, a wraz z dorastaniem oczy powinny stawać się miarowe (emmetropowe), tj. pozbawione wady wzroku. Natomiast w przypadku występowania nadwzroczności po 7. roku życia należy uznać, że oko jest nadwzroczne ze względu na nieprawidłowe parametry gałki ocznej. Jednak poprzez zdolności akomodacyjne gałka oczna przystosowuje się do tego stanu, aby zrekompensować wadę wzroku i uzyskać konwergencję, lecz jest to niepożądane i może prowadzić do zaburzeń widzenia, objawów zmęczenia, a w przypadku wysokiej nadwzroczności – do niedowidzenia. Z tego powodu rekomenduje się, aby badać wzrok u dzieci szczególnie w wieku 6 miesięcy oraz 3 i 6 lat.

Objawy nadwzroczności u dzieci

Pierwszymi objawami nadwzroczności u dzieci jest niechęć do pracy wzrokowej, co związane jest z trudnością w skupianiu uwagi – dziecko nie chce m.in. oglądać książeczek i rysować. U niektórych dzieci, przy niższych wartościach wady, pojawia się jedynie zmęczenie bez pogorszenia ostrości widzenia. Wynika to z faktu, że soczewka dziecka jest bardzo elastyczna i odruchowo podejmuje nadmierny wysiłek, aby zrekompensować nieprawidłowości w długości gałki ocznej bądź mocy elementów układu optycznego. Pozwala to dziecku na ostre widzenie, ale jest związane z nadwyrężeniem mięśni i może powodować ból oczu oraz głowy. Innym objawem, szczególnie umiarkowanej i wysokiej nadwzroczności u dzieci, jest zez. Natomiast niekorygowana nadwzroczność może prowadzić do niedowidzenia, a w konsekwencji uniemożliwia osiągnięcie widzenia obuocznego.

Korekcja nadwzroczności

 

Standardowo nadwzroczność koryguje się za pomocą dodatnich (plusowych) soczewek okularowych lub miękkich soczewek kontaktowych. Istnieje również możliwość trwałej korekcji poprzez wszczepienie soczewek fakijnych lub w przypadku wady do +6,0 D poprzez laserową korekcję wzroku, w której wykorzystuje się zaawansowane lasery: ekscymerowy czy femtosekudowy. U pacjentów powyżej 45. roku życia możliwa jest refrakcyjna wymiana własnej soczewki (RLE) na sztuczną z jednoczesnym skorygowaniem wady nadwzrocznej.

 

W związku z powyższym prezbiopia związana jest ze zmniejszeniem zdolności akomodacyjnych oka, natomiast w przypadku nadwzroczności problemy z widzeniem z odległości bliskich wynikają ze zmniejszonej długości gałki ocznej lub zmniejszonej mocy układu optycznego.

 

Więcej o laserowej korekcji wzroku
Więcej o soczewkach fakijnych
Więcej o zabiegu RLE

Potrzebujesz informacji?
Masz pytania? Zadzwoń +48 570 555 655

Umów wizytę online